Relaties

Door mijn autisme heb ik moeite met het inleven in hoe anderen zich voelen en hoe anderen denken. Dit kan lastige situaties opleveren, misverstanden en soms verkeerde keuzes en acties. En meestal moet dat dan in een minder fijn gesprek weer uitgepraat worden. En soms moeten er moeilijke keuzes gemaakt worden. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een makkelijke relatie gehad in de 29 jaar dat ik nu leef. Er was altijd wel iets waardoor het nooit rozengeur en maneschijn was en is. En dan moeten er toch oplossingen komen en als die er niet komen moet je toch voor jezelf kiezen.

Dat blijft toch iets wat lastig is: een weg vinden tussen wat de ander het liefst wil en wat ik zelf graag zou willen. Soms zijn het kleine dingen en is de middenweg er snel. En soms duurt het heel lang of komt het helemaal niet. En dat zijn de moeilijkste tijden die toch vaak leiden tot dat je voor jezelf moet kiezen, hoe moeilijk dat soms ook is.

Mijn eerste vriendje was heel aanhankelijk en toen wij na 3 maanden aan zijn ouders vertelden dat ik autisme had, werd dat niet geaccepteerd en deed zijn moeder er alles aan om ons steeds meer uit elkaar te krijgen. Toen ze zag dat het niet hielp heeft ze zelfs gedreigd hem op z’n 18de jaar uit huis te zetten en toen kon hij niet anders dan het uit maken met mij. De laatste maanden op school waren toen ook heel moeilijk, omdat we bij elkaar in de klas zaten en allebei erg verdrietig waren. 

Ook heb ik een relatie gehad van 2 jaar waarbij ik na een jaar verloofd was. Helaas werd de thuissituatie bij hem steeds slechter doordat hij bijna blind was, ernstig nierfalen had en zijn moeder ernstig ziek was en later overleed. Om over de rest van de thuissituatie nog maar te zwijgen. Het was zo heftig dat ik het niet meer aan kon. Ik gaf alles wat ik kon maar kreeg bijna niks meer terug van hem en zijn familie. Ik kon niks anders dan uit de situatie weg gaan door de verloving en relatie te beëindigen en het contact zoveel mogelijk te verbreken. Na dat het na een tijdje eindelijk stil en rustig was kon ik weer tot rust komen en weer energie opbouwen. Eindelijk kon ik mijn eigen leven weer verder leven.

.

In mijn laatste relatie was de eerste tijd het leukste. Elkaar leren door goede gesprekken met elkaar te hebben over je verleden, je interesses, hobby’s en het dagelijks leven. Helaas na een aantal maanden kwamen er steeds meer verschillen in hoe we dachten, leefde en wilde leven. Ook praten we steeds minder met elkaar en waarom weet ik niet. Ik denk omdat we vaak niet wisten waar we over konden praten. Voornamelijk door de verschillen tussen hem en mij en zijn veel te volle leven voel ik steeds minder voor hem. En ben ik tot de conclusie gekomen dat ik liever een vrijblijvende vriendschap heb dan een gebonden relatie. 

Gelukkig gaat het de goede kant met de corona cijfers en krijgen we steeds meer versoepelingen. Hierdoor is er weer meer mogelijk om samen met mijn vriendinnen en familie te doen. En ik heb mijn vriendinnen echt gemist en ga er weer veel meer tijd in steken om samen met hun allerlei leuke dingen doen. Ook heb ik nu weer tijd voor mijn hobby’s en andere bezigheden.

Dat maakt mij dan weer een stuk gelukkiger.