‘ Waar ik eerst liever volwassen en sterk was, begrijp ik nu dat ik haar enkel op liefdevolle wijze aandacht moet geven én dus ook voor haar in de regenplassen wil springen.’
Ik kijk naar buiten en zie de regen druppelen naar de grond. De druppels vormen plassen en ik merk de sterke neiging om kaplaarzen aan te trekken. Helaas, heb ik geen kaplaarzen. Dus ik sus mijn innerlijke kind en vertel haar ‘nee, je bent een volwassen vrouw. Springen in de plassen gaat niet meer. Het is maar goed dat je geen kaplaarzen meer hebt’.
Ongeacht je opvoeding ben ik van mening dat ieder een innerlijk kind in zich draagt, al dan niet gewond, maar altijd met een eigen behoefte. Jouw innerlijke kind worstelt met de minder fijne ervaringen van vroeger. Je hoeft niet per definitie een nare jeugd te hebben gehad, want ieder mens maakt fouten dus ieder kind heeft ook een keer verdriet, angst of teleurstelling meegemaakt. Wanneer je de dialoog aan kunt gaan met jouw eigen (gewonde) kind, dan zul je je eigen gedragingen en emoties beter kunnen gaan begrijpen. Ervaringen van vroeger kunnen namelijk worden gelinkt met ervaringen in het nu.
Waar ik vaak streng was voor mijn innerlijke kind, ben ik gaan inzien dat het draait om mildheid en liefde. Gun jouw innerlijke kind hetgeen hij/zij nodig heeft én mogelijk helpt dit jou ook om te helen, te ontspannen of plezier te beleven. Voor mij is het keihard meezingen met bekende hits en daarbij dansen door de woonkamer één van de manieren waaruit mijn innerlijke kind en ik als volwassene allebei plezier halen.
Voor mij was het weggaan van mijn vader op jonge leeftijd één van de pijnlijke momenten voor mijn innerlijke kind. Mijn innerlijke kind haalde hieruit de conclusie ´niet goed en lief genoeg te zijn´. Door eerst hier bewust over te zijn en vervolgens mild het dialoog aan te gaan, kon mijn innerlijke kind gaan begrijpen dat zij niet de oorzaak was.
Waar ik eerst liever volwassen en sterk was, waarbij ik haar niet steunde, begrijp ik nu dat ik haar enkel op liefdevolle wijze aandacht moet geven én dus ook voor haar in de regenplassen wil springen.
Door bepaalde triggers uit de omgeving die zij linkt aan de pijn van vroeger, wordt ik mij weer bewust van haar aanwezigheid. Het is voor mij belangrijk om dan bewust alle emoties te uiten die ik voel én te kijken aan welke emoties dit linkt van vroeger. Wanneer ik mij hier bewust van ben, kan ik opnieuw het dialoog aan gaan en naar de behoefte van haar handelen.
In mijn omgeving krijg ik soms negatieve reacties als ik spreek over het ´innerlijke kind´ en hoe ik haar kan visualiseren. Het blijft een lastig concept om uit te leggen, maar wanneer ik spreek over gebeurtenissen van vroeger die terugkomen in patronen in het nu, dan reageren anderen soms positiever. Hierdoor heb ik mij vaak teruggehouden in hoe open ik mij opstelde. Toch vind ik het van belang dat dit concept besproken kan worden, aangezien het mij heeft geholpen en ik hoop dat het anderen ook helpt om meer in contact te komen met jezelf.
Liefs,
Valerie
