‘Jezelf kwetsbaar opstellen is voor mij zichtbaar zijn in wie ik tot in de kern ben, niet enkel het buitenste laagje’
Jezelf kwetsbaar opstellen is voor mij zichtbaar zijn in wie ik tot in de kern ben, niet enkel het buitenste laagje, maar juist dat achterste laagje laten zien. Niet gemakkelijk als je altijd de neiging hebt om juist onzichtbaar te zijn, behalve in je eigen expressieve taal: muziek.
Voor mij stond de afgelopen twee jaar in het teken van: uit je schulp kruipen, mildheid naar jezelf tonen, moed en durf. Als therapeut probeer je anderen zover te krijgen om open te zijn over diens belevingen, ervaringen en emoties. Hoe hypocriet ik mij daarom ook voelde, dat ik daar ontzettend veel moeite mee had en het tot de dag van vandaag nog erg spannend vind.
Door mijn hoge eisen en de lat die ik zelf zo ontzettend hoog leg, kwam ik in de knel met mijn eigen pogingen om open te zijn naar anderen. Mijn overtuigingen ‘doe niet zo moeilijk, joh’ ‘gewoon doorwerken niet zo zeuren’ ‘je bent onprofessioneel als je je emoties laat zien’ zaten mij in de weg om tijdens de start van mijn reis tot muziektherapeut goed voor mijzelf te blijven zorgen.
Zeker toen ik net was begonnen met het werk in de zorg had ik het gevoel dat ik altijd gezond moet zijn en dat mijn kwetsbaarheden ongezond waren. Hoe kan ik anders een ander helpen? Hoe kan ik anders zorgen dragen van een ander? Ik deed er alles aan om hetgeen ik voelde en ervaarde rondom de verhalen die ik hoorde binnen de zorg, weg te drukken en hier niet bij stil te staan. In volledige overgave naar de ander, verloor ik beetje bij beetje mijn eigen gezonde zelfzorg.
Toen kwam de moeilijkste vraag die er is ‘hoe gaat het echt met je?’. Dit was voor mij een keerpunt. Ik was blijkbaar toch zichtbaar voor collega’s. Aan de ene kant werd mij duidelijk: Shit, mijn collega’s prikken finaal door mijn masker heen, maar aan de andere kant werd mij hieruit duidelijk dat ook ik mens mocht zijn binnen de zorg.
Vanaf dat moment ben ik zelf gaan investeren in supervisie en intervisie. Ik ben gaan oefenen met het open zijn binnen de zorg door dit als thema in te brengen bij mijn naaste collega’s. Stap voor stap merkte ik dat de kwaliteit van mijn werk verbeterde, maar belangrijker nog dat ik zelf gelukkiger werd en niet meer het gevoel had een zware last te dragen in mijn eentje. Openheid kan beangstigend zijn, maar levert uiteindelijk voor mij persoonlijk geluk op.
Door het belang van openheid voor je eigen welbevinden, heb ik mij aangesloten bij #ikbenOpen. Ik hoop via dit initiatief anderen te kunnen helpen om open te zijn, goed voor zichzelf te zorgen en geluk te vinden in of na moeilijke tijden. Samen kunnen wij mentale gezondheid bespreekbaar maken.
Lieve groet,
Valerie
