Zelfbeschadiging

Wat komt bij jou op als het gaat om zelfbeschadiging? Misschien worstel je hier zelf mee? Misschien kan je je hierin niet verplaatsen? Alles is oké. Laten we vooral dit lastige, maar belangrijke onderwerp samen bespreekbaar maken.

Toen ik met zelfbeschadiging te maken kreeg, wist ik niet eens dat het deze naam had, namelijk; ‘Automutilatie’ Jezelf pijn doen en verwonden, maar waarom? Nog steeds draag ik littekens met mij mee, die nooit meer zullen weggaan. Jaren heb ik hierover gezwegen.  Niemand wist er vanaf en ik was goed in verbergen van alles. De voornaamste reden? Schaamte. Ik schaamde me enorm voor de dingen die ik zelf had gedaan. Ook schuldgevoelens kwamen hierbij kijken. Wanneer ik er wel een keer iets over vertelde, merkte ik dat er niet altijd even fijn op werd gereageerd.  Mensen waren geschrokken, of werden soms boos. Ze konden niet begrijpen dat ik het lastig vond, om met zelfbeschadigend gedrag te stoppen. Dit zorgde er vaak juist alleen maar meer voor, dat ik het niet meer bespreekbaar ging maken.

Nu schrijf ik dit en ben ik hier toch heel open over. Ook richting mijn nabije omgeving. Maar dit is niet vanzelf gegaan.  Het was een lange eenzame weg, in mijn eigenbubbel met zelfbeschadigend gedrag. Niemand wist hiervan af. Ik probeerde eventuele wonden of plekken te bedekken, door altijd lange mouwen aan te hebben, dunne blousejes in de zomer en spontaan mee zwemmen zat er voor mij niet meer in. Ik was continu op mijn hoede of niemand iets doordat. Dit koste enorm veel energie.

Nu ik hierover in gesprek kan, voel ik mij een stuk vrijer. Zeker niet iedereen begrijpt hoe zelfbeschadiging in elkaar zit, maar dat is voor mij oké. Als iemand daar open voor staat, probeer ik uit te leggen wat er in mijn hoofd omgaat en hoe het voor mij werkt. Vaak levert dit wel meer begrip op voor de situatie.

Ook sta je niet meer alleen en kan je vanaf hier samen kijken naar wat je kan helpen om niet steeds in je eigen eenzame bubbel terecht te komen. Zo ben ik zelf al drie jaar uit de voor mij heftige periode van automutilatie. Ik ben hier enorm trots op, maar kwam er later bij therapie achter dat zelfbeschadiging een breder begrip is.
Niet alleen het fysiek verwonden kan een vorm van automutilatie zijn, maar ook mentaal kon ik mezelf beschadigingen. Niet alle vormen van zelfbeschadiging zijn zichtbaar. Van jezelf niet meer mogen slapen, of in bed mogen liggen. Jezelf langzaam verliezen in een eetstoornis, is ook heel schadelijk voor je geest en lichaam. Teveel bewegen, geen rust mogen nemen, niet meer kunnen ontspannen. Jezelf geen liefde toestaan. Goed voor jezelf zorgen in het algemeen. Doe je dat niet, is dit dan niet al een vorm van zelfbeschadiging? Hierover kun je natuurlijk lang doorpraten. Voor ieder is dit anders en zo kan ook het verloop van zelfbeschadigend gedrag er anders uitzien.
Ikzelf heb periodes gehad dat het als een verslaving voelde. Het moest en anders raakte ik in paniek. Maar door blijven rennen of mezelf fysiek pijn doen bood mentale rust. Ook kon de drang impulsief en plots opkomen. Voor mij was dit meer vanuit een straffende kant. Enorme zelfhaat naar mijn lichaam, maar ook naar gevoelens die ik niet begreep.

Ik blijf mijn zelfbeschadiging onderzoeken en hoop dat wanneer je dit leest je dit ook blijft doen. Ga opzoek naar wat voor jou achter het zelfbeschadigend gedrag zit en hoe je dit bespreekbaar kunt maken. Ben je een naaste van iemand die zichzelf verwond en weet je niet wat te zeggen of te doen? Oordeel niet te snel en ga het gesprek aan. De volgende keer kijk ik graag samen  naar wat mij hielp en kan helpen zelfbeschadiging te voorkomen of hier anders mee om te leren gaan.
Ook ben ik benieuwd wat voor jou heeft geholpen en wat niet. Laat je me dat weten? Fleur@ikbenopen.nu

Worstel je op dit moment met zelfbeschadiging, of ben je naaste van iemand die zichzelf beschadigd en wil je meer informatie over hoe je hier het beste mee kunt omgaan? Check dan ook even www.zebravoorlichtling.nl of  www.stichtingzelfbeschadiging.nl