De groepstherapie was inmiddels een onderdeel van mijn leven. het was mijn “werk” op dat moment. De laatste fase van de groepsbehandeling was aangebroken. De therapiegenoten waren vertrouwd geworden en de therapeuten hoorde bij het dagelijks leven.
Tember verteld hoe zij gedurende haar depressie alles kwijt kon in haar dagboek.
Na vier weken veel gehuild, gelachen en gekletst te hebben voelde ik mij echter niet beter. Voor mijn gevoel werd er erg goed geluisterd en werden er vele goedbedoelde adviezen gegeven maar niemand die zei “Marlie, doe eens even normaal, dit is nergens voor nodig.”