Ik kijk naar buiten en zie de regen druppelen naar de grond. De druppels vormen plassen en ik merk de sterke neiging om kaplaarzen aan te trekken. Helaas, heb ik geen kaplaarzen. Dus ik sus mijn innerlijke kind en vertel haar ‘nee, je bent een volwassen vrouw. Springen in de plassen gaat niet
Tember verteld hoe zij gedurende haar depressie alles kwijt kon in haar dagboek.
Ik heb vaak wensen om leuke activiteiten te doen met een vriendschap en op die manier een echt goed contact op te bouwen. Vaak lukt dit niet door omstandigheden en blijft het contact daardoor oppervlakkig.
In mijn komende columns wil ik jullie graag meenemen in mijn verhaal. In de wereld van de zogenaamde complexe problematiek.
Wat ik heb ervaren is dat ik groei niet alleen nodig heb om tijdens een depressie nieuwe uitdagingen aan te gaan, maar dat het ook belangrijk is om vast te houden wanneer alles gewoon lekker gaat.
Na vier weken veel gehuild, gelachen en gekletst te hebben voelde ik mij echter niet beter. Voor mijn gevoel werd er erg goed geluisterd en werden er vele goedbedoelde adviezen gegeven maar niemand die zei “Marlie, doe eens even normaal, dit is nergens voor nodig.”
Deze week verteld gast columnist Waldemar over zijn leven met ADHD en Borderline.
Leven met autisme in coronatijd is moeilijk voor mij door alle onduidelijkheid, onzekerheid en teleurstellingen. Ik hoop dat het zo snel mogelijk terug gaat naar hoe het hiervoor was.
‘Dankjewel eetstoornis, dat ik mag gaan praten, dat ik niet meer voor en met je wegloop, maar ik je wil en mag gaan onderzoeken’
Na dit zelfbewust en reflectief focussen op de hechting met mijzelf kon ik de stap maken om ook te hechten met anderen.