Lieve Annemiek

Vlaardingen, 26 juli 2022

Lieve Annemiek,

Nogmaals super gefeliciteerd met je verjaardag! Ondanks dat ik er niet bij kon zijn, vind ik het toch een bijzonder moment om bij stil te staan. Het is een nieuw jaar waarin we nieuwe kansen krijgen om samen dingen te ondernemen, gesprekken te voeren en naar K3 muziek te luisteren. 

Sorry is echt niet nodig. We leven allemaal in een drukke maatschappij waar we, denk ik, chronisch achter de feiten aanlopen. Je bent vast niet de enige die deze ervaring heeft. Al maakt dat idee me ook verdrietig. Behalve als het, zoals jij schrijft, een persoonlijke keuze is. Ik kan me heel goed voorstellen dat werk een belangrijk onderdeel is van je identiteit, gevoelens en gedachten. Het kan positief zoveel bijdrage. Denk aan zelfvertrouwen, waardering, zingeving en het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden. Tegelijkertijd schrijf je ook dat het soms een coping kan zijn om uitdagingen te vermijden. 

Lieve Annemiek, pas goed op jezelf. Blijf bij jezelf inchecken of je bewust keuzes maakt of toch onbewust werk inzet als vermijding? Die scheidslijn is vaak erg dun en ik merk aan mezelf dat ik me toch een beetje zorgen maak. Misschien projecteer ik mijn eigen uitdagingen op jouw situatie en dan mag je ook eerlijk zeggen dat ik mis zit. Daar zijn we vrienden voor.

Wat naar om te lezen dat je zo van slag raakt wanneer je geconfronteerd wordt met je verleden. Ook ik heb in het verleden afscheid moeten nemen van vriendschappen. Toevallig was ik dit weekend met een vriendin een dagje naar de sauna die ik jarenlang niet meer had gesproken. Enige tijd geleden heb ik weer contact met haar opgenomen, omdat ik toch vaak aan haar dacht. Blijkbaar hadden we de tijd uit elkaar nodig en nu is het als vanouds. Ook heb ik van mensen afscheid genomen waar ik, wanneer ik weer met hen wordt geconfronteerd, paniek ervaar. 

Deze week heb ik mijn therapie bij Helma afgerond. Wat een geweldige therapeut is zij. Samen met haar heb ik tijdens een kortdurend traject emotioneel trauma behandeld. Tijdens de sessies realiseerde ik me hoe erg ik word geteisterd door schuldgevoelens. Bij mij werkt het dan zo dat ik wil onderzoeken hoe iets werkt en ga me hierin verdiepen. Mijn zoektocht is pas net gestart, maar ik herken iets in jouw verhaal waarvan ik benieuwd ben of dit voor jou ook zo werkt. Schuld heeft vaak te maken met ‘contracten’ die je aangaat met anderen. Al noem ik ze liever ‘geloften’. Bijvoorbeeld in vriendschappen spreek je af goed voor elkaar te zorgen en er altijd voor elkaar te zijn. Ons innerlijk kind hecht veel waarde aan deze geloften, maar in de praktijk is de realiteit dat we deze geloften vaak niet na kunnen komen. Het niet nakomen brengt schuld met zich mee. Als we schuldgevoelens ervaren, halen we onszelf onderuit, zetten we onszelf onder druk en schelden we onszelf uit. Het is de angst om iets verkeerd te doen en anderen daarmee te kwetsen. 

Annemiek & Leonie

Wij hebben ook een geloften en zo heb jij ook weer geloften met je uitgever, werkgever, familie enzovoorts. We maken de gelofte voor elkaar te zorgen en er te zijn wanneer dat nodig is, maar tegelijkertijd heeft iedereen ook recht op zijn eigen levenslessen. Daar ontstaat een conflict, want levenslessen zijn niet altijd leuk, positief en prettig. Sommige levenslessen vragen om nieuwe keuzes met soms de verdrietige beslissing dat een geloften ontbonden moet worden. Dat is inderdaad een rouwproces, maar ook aan jou om jezelf toestemming te geven je geloften te ontbinden. Wij weten ook niet of we elkaar ons gehele leven blijven zien, maar we doen ons best. Voor mij ben je een geweldige vriendin en ik ben blij dat andersom ook jij hebt gekozen samen met mij dit avontuur aan te gaan. Het is eigenlijk net zoals het gezegde: “Als de ene deur dichtgaat, gaat er een andere deur open.”

Mensen die onze brieven lezen weten ondertussen dat wij naast de grappige en lachende foto’s ook onze uitdagingen hebben. Het lukt mij ook niet altijd om de slingers op te hangen, maar ik doe mijn best om er iedere dag iets van te maken. De afgelopen weken waren ook voor mij erg druk en dat heeft invloed op mijn energielevel. Vandaag was ik weer te vinden op de boekenafdeling van de kringloopwinkel en dan kom ik tot leven. Wat zijn er een hoop verhalen in de wereld. Ieder boek is een cadeautje en ik durf te zeggen dat ik bijna iedere achterflap heb gelezen. Naast schuld en emoties ben ik me aan het verdiepen in de techniek van storytelling. Binnen #ikbenOpen gaan we daar meer mee doen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Geen achterflap is hetzelfde en dat hoeft ook niet. Het is juist diversiteit wat verhalen zo leuk maakt. Ik sluit mijn brief af met een citaat van Brené Brown:

“Mensen zijn sociale dieren, hoe en wat anderen over ons denken is belangrijk, dat kun je niet ontkennen. Maar je kunt wel kiezen welke anderen. Laat dat een select groepje zijn. De mensen die vanaf een veilig afstandje staan te roepen wat er allemaal aan jou niet deugt, die horen er in elk geval niet bij”.

Liefs, 

Leonie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *