Mijn eigen weg in de maatschappij voelt als falen.

Tegen de tijd dat ik mijn mavo diploma moest halen, zat ik in de gesloten jeugdzorg.

Toen ik op de middelbare school zat, begon ik het eerste jaar op de Havo. Maar na 2 jaar ben ik afgezakt naar de mavo. Voelde dit als falen? Ja! Enorm. Ik wist wat ik in me had en dat ik slim genoeg was. Maar mijn mentale gezondheid liet dit op dat moment niet toe. Uiteindelijk kon ik ook niet meer meedraaien in de normale lessen. Ik moest opnieuw leren naar school gaan. Daardoor kwam ik in een rebound traject terug. Van halve dagen naar school, naar hele dagen naar school. Van de reboundklas naar weer normaal meedraaien in mijn eigen klas. Het voelde allemaal als falen, maar dit was wat ik nodig had.

Tegen de tijd dat ik mijn mavo diploma moest halen, zat ik in de gesloten jeugdzorg. Ik ging daar intern naar school. Mijn school van herkomst was enorm betrokken en meegaand en hielp mee zodat ik wel mijn diploma kon krijgen via die school. Die tijd was niet makkelijk. Naar school gaan was een stap, laat staan mezelf laten concentreren. Als ik niet af en toe die figuurlijke schop onder mijn kont had gekregen van mijn docent toendertijd, had ik het niet gehaald. Lange tijd heb ik al deze hulp als falen gezien. Achteraf kan ik het steeds meer zien als een steun in de rug. Uiteindelijk heb ik het zelf gedaan.

Het liefst wilde ik natuurlijk meteen beginnen aan een opleiding. Maar vanwege dat ik nog in meerdere opnames zat, was dit niet mogelijk. Maar nu dat ik sinds februari thuis woon, kan ik eindelijk aan een opleiding beginnen. Daarom begin ik binnenkort aan de opleiding verpleegkunde op het ROC. Waarschijnlijk zal ik wel enkele aanpassingen nodig hebben zodat ik de opleiding kan volhouden. Maar ik weet het zeker: ik ga mijn dromen waarmaken.

Ik heb een lange weg bewandeld voordat ik kon zeggen dat ik ga beginnen aan de opleiding. Heb ik gefaald? Nee, zeker niet. Maar voelde dit als falen? Ja, enorm. Het is niet de standaard weg die ieder beloopt. Vaak zat ben ik boos op mezelf geworden, want dit ´was´ iets waar ik ´zelf´ voor gezorgd heb. Tuurlijk heb ik mijn aandeel daarin gehad, maar dat is okay. Ik had het lastig en zal het af en toe ook nog lastig hebben. 

Wat ik een ander graag wil meegeven, hoe jouw pad ook is en hoe je die bewandeld is niet falen. Ook jij gaat er komen, misschien moet je er wat meer voor doen dan een ander en zal het niet makkelijk zijn. Weet dat je dan extra trots op jezelf mag zijn en dat het helemaal geen falen is!

Als je over iets met mij wilt praten of vragen hebt, kan je me altijd een mailtje sturen op:

sherlienne@ikbenopen.nu 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *