Vlaardingen, 25 mei 2022
Lieve Annemiek,
Op dit moment vlieg ik ergens boven Berlijn terug naar Amsterdam. Een geweldig moment om brievenpost naar je te schrijven. De afgelopen dagen was ik voor een studiereis in Litouwen en wat heb ik een bijzonder, fijne tijd gehad. Ik heb mensen ontmoet uit Italië, Roemenië, Engeland en natuurlijk Litouwen zelf. Ik realiseerde me daar dat ik geen verwachtingen had en daardoor extra verrast was door de hoeveelheid kunst, cultuur en geschiedenis. Ik weet zeker dat jij Litouwen echt geweldig gaat vinden.
Wat gaat de tijd hard. Ik weet nog dat jullie begonnen met de voorstelling ‘In het licht’ en nu is het einde alweer inzicht. Mijn bezoek was al indrukwekkend dus ik kan me alleen maar indenken hoe het moet zijn als je gedurende de tour zoveel mensen spreekt die ervaring hebben met seksueel misbruik. Wel weet ik hoe frustrerend het is om iets af te ronden terwijl het verhaal nog niet is afgelopen. Jullie mogen als team trots zijn op jullie bijdrage om seksueel misbruik bespreekbaar te maken. Zie het als een schakel van een langere ketting. Zonder jullie aandeel, geen ketting. Nu is het tijd voor jullie om nieuwe verhalen te creëren en die ook van waarde zijn. Ik ben zelf erg benieuwd naar jullie nieuwe voorstelling ‘Nu ik je zie’ en wij komen ook zeker weer kijken!
Super gefeliciteerd met je boek! Ik ben zo blij voor je en dat er eindelijk een uitgever is die de meerwaarde ziet van jouw verhaal. Tuurlijk kom ik naar de boekpresentatie. Ik kan niet wachten om jou te zien tijdens deze nieuwe mijlpaal. Ook tovert het bij mij een lach op mijn gezicht wanneer ik de foto’s zie van jou als BABS. Als je gaat trouwen dan wil je toch niets liever dan de lieve, leuke Annemiek bij het altaar. Mocht ik ooit gaan trouwen dan ben jij de eerste die ik bel of een kaartje stuur.
Over kaartjes gesproken. Mijn kaartenbak komt dus niet uit de kringloopwinkel, maar heb ik wel van iemand gehad die het naar de kringloopwinkel wilde brengen. Telt dat ook? Ik heb lang gezocht naar een kaartenbak, maar ik kon niet een bak vinden waarvan ik het gevoel had dat het past. Zo grappig, want ik ben dus niet echt materialistisch en als ik wat koop dan is het vaak op gevoel.
En jouw complimenten vind ik zo lief. Soms heb je inderdaad andere mensen nodig die benoemen wat je doet. Misschien werkt dit voor anderen anders, maar door mijn hoge ‘prestatielat’ heb ik vaak het gevoel dat het niet goed genoeg is. Jouw observatie komt eigenlijk op een heel goed moment, want na Litouwen voelde ik me even zo relaxed en ervaarde ik spanning om naar huis te gaan. Want dan wacht de wereld weer. Heel even vloog alles me naar de keel en had ik een benauwd gevoel. Nick zei terecht ‘misschien moet je nu ook het moment pakken om te kiezen waar je mee aan de slag wil’. Dat vind ik een fijne opdracht voor deze week. Maandag heb ik een nieuwe opname van de kringloopcast, maar online opnemen is best een uitdaging. Dat geeft me stress, omdat het niet goed genoeg is. Luisteraars gaan daar wat van vinden en dan neemt de angst over dat niemand gaat luisteren en ik faal als podcastmaker. Het is dus niet ‘even’ een aflevering opnemen, maar echt delen met angsten, onzekerheid en schaamte. Tegelijkertijd wil ik volhouden en ervaren wat er van die angsten echt waar is. In juni gaat de kringloopcast live en ik hoop diep van binnen op veel enthousiasme, want ik weet als ik mijn angsten overwin, ik er zoveel plezier uit ga halen.
Hoe fijn is het om te weten dat ik niet alleen dobber in een grote oceaan. Dat is ook een link naar vriendschappen. Dobberen we niet allemaal? Sommige mensen zullen misschien voordoen dat ze controle hebben, maar dat heeft niemand in het leven. Die wijsheid komt met de jaren en dat maakt voor mij ouder als een prettige ervaring. Het voelt alsof ik nu pas echt aan het ontdekken ben wat ik wil. In Litouwen waren we bij een jongerenorganisatie op bezoek. We spraken daar als volwassenen over de behoefte om te spelen. Als volwassenen hebben we besloten dat jongeren gaat tot een leeftijd van gemiddeld 29 jaar. Maar zou die leeftijd niet veel meer moeten worden opgerekt? Zijn verouderd in een denkbeeld van zoveel jaar geleden. Toen dacht ik aan onze gesprekken en hoelang wij als ambassadeurs zijn van ‘spelen voor volwassenen’. Daar is ook weer het linkje met het maken van mijn podcast. Dat ik me op dit moment besef dat ik mezelf ontneem om te spelen. Dus ga ik mezelf straks toestemming geven om te spelen en als de kwaliteit minder is dan heb ik in ieder geval plezier gehad.
Dan hebben we fysiek ouder worden en dat is wel een dingetje. Toevallig had ik het van de week met iemand erover dat ik merk dat mijn lichaam ouder wordt. Er zit een verschil tussen de Leonie begin twintig en de Leonie die dit jaar 34 wordt. Soms denk ik na over de toekomst en ben ik bang door de jarenlange stress en angsten ik heel snel fysiek oud ga worden. Het spannende is vooral het niet weten. Tegelijkertijd voel ik ook dat met de jaren mijn zelfvertrouwen zal groeien en misschien valt het verouderingsproces reuze mee. Hoe is het dat voor jou als begin dertiger?
Lieve Annemiek, zorg goed voor jezelf. Geniet ook van de laatste weken van de voorstelling ‘In het licht’ en weet dat jij voor mij een hele fijne vriendin bent. Ik ken ook de sociale angsten. We zullen tijdens het dobberen in een grote oceaan soms ook met anderen botsen. Iedereen heeft recht op zijn eigen ervaringen en proces. Misschien gaat het niet altijd over goed of fout, maar wat we in het contact met anderen leren.
Liefs,
Leonie