Top sport voor mijn brein

1.2.3.4.5.6.7.8…. 16….24…..32…..40 …..48….56…..64…..72…..80…………………..400 Mijn vingers tikken iedere keer tot 8 en intussen tel ik de tafel van 8 mee tot 400.  Ik wou dat ik die tafel in groep 5 al zo goed kende als dat ik het nu ken. Ik zit in een kring met mede groepsgenoten en 2 psychologen. De gesprekken die gaande zijn raken mij, ik merk dat het dichtbij komt en ik begin met tikken. Er zit spanning in mijn lijf, onrust in mijn hoofd en ik voel van alles wat ik niet wil voelen of waar ik in ieder geval ver vandaan wil blijven. De angst neemt toe en het is bijna automatisch dat mijn hoofd gaat tellen en mijn vingers meegaan in het ritme.  Intussen volg ik de gesprekken, worden er ook dingen aan mij gevraagd en daar kan ik prima antwoordt op geven. En dat terwijl op de achtergrond mijn hoofd loeihard werkt om de angst niet te laten overheersen. Topsport voor mijn brein. 

Een dwangstoornis, iedereen heeft wel dingetjes die het handigst volgens een bepaald ritueel gaan en het is enorm vervelend als iemand dit doorbreekt.  Maar een dwangstoornis is toch wel iets meer dan dat. De dwang beheerst regelmatig mijn leven, en het leven van mijn partner. In tijden waarin ik alle controle had verloren hield ik me vast aan wat ik nog wel onder controle kon houden. Gedurende de dag heb ik rituelen die moeten gebeuren en als het niet goed voelt moet het toch even opnieuw. De grootste dreiging die ik er vaak bij voel is dat als ik dit niet doe, ik niet klaar ben voor de dag, die ene belangrijke afspraak of een lunch buiten de deur. Dat ik instort en het allemaal niet meer aankan. Ik moet op tijd naar bed en ook wel echt kunnen slapen want anders stort ik straks gedurende de dag vast in.  Met mijn verstand weet ik ook echt wel dat je met minder dan 8 uur nog steeds prima kan functioneren. Maar het weten van de theorie is niet genoeg. En wanneer ik midden in de nacht wakker schrik en niet meer in slaap val schiet ik intens in paniek.

Voor dit en andere klachten volg ik een intensief schematherapie traject. Voor een groot gedeelte in een groep en daarnaast individuele momenten. Je duikt soms terug in het verleden en in gesprek ontdek ik dat ik mijn hele leven al wel iets gevoelig ben voor dwanggedachtes en handelingen.  Zo vond ik kamperen bij vriendjes uit de buurt super leuk, maar wanneer ze om 23 uur nog aan het klooien waren, en zo hoort dat natuurlijk ook bij een kampeerfeestje in de tuin, pakte ik mijn zooitje op en rende naar huis. Want ‘s nachts hoor je gewoon wel echt te slapen… Ook las ik iedere avond hetzelfde boek en evenveel bladzijdes, daarna moest ik in slaap vallen of dit herhalen.  Voor mij waren dit normale, kleine dingen maar nu ik terugkijk ontdek ik dat mijn gevoeligheid voor dwang al vroeg bestond. En ergens stelt me dat wel iets gerust. Het is dus blijkbaar iets wat bij mij hoort, al van jongs af aan. Ook al toen mijn leven nog niet ingewikkeld of moeilijk was. Ik had hier toen verder ook helemaal geen last van. Zo was het gewoon en het viel nogal mee. In de loop van mijn leven, toen alles minder vanzelfsprekend was en ik steeds meer behoefte aan controle had, volgden er ook steeds meer rituelen en handelingen. 

Maar nu ben ik ermee aan de slag met een therapietraject van ruim een jaar. En dat klinkt echt heel lang, maar deze gedachtes en gedragingen zitten zo diep in mij dat het ook wel wat kost om dit aan te pakken. En ik wil dat het stopt of in ieder geval minder wordt, want nu beheerst het vaak een groot gedeelte van mijn dag en kost het me veel te veel energie.  En wordt het dan nu ook direct minder? Nou nee dus, want als de spanning oploopt wordt het alleen maar meer. En therapie is vaak best spannend, want je gaat naar dingen waar je soms liever ver bij vandaan wilt blijven.  Maar een wond kan pas goed genezen als het daar ook de kans en tijd voor krijgt. En die tijd ga ik nu pakken, met beide handen, zodat ik straks echt kan leven.  En misschien nog steeds met wat gevoeligheid en behoefte aan controle. Maar ik wil de baas weer worden over deze controle en de controle hoort geen baas te zijn over mij. 

Dus ik blijf het aangaan, net zolang tot ik spannende dingen aan kan gaan zonder de tafel van 8 op te dreunen in mijn hoofd..