Vlaardingen, 21 februari
Gelukkig is het alweer even geleden dat de hoorzitting van het UWV plaatsvond. Wat was ik zenuwachtig. Een paar minuten voor aanvang zat ik huilend van de stress en spanning achter mijn computer. Het hielp dat Nick en mijn Jurist bij het gesprek aanwezig mochten zijn. Volgens mij was het een goed gesprek en ik heb de indruk dat de verzekeringsarts haar best deed om mij en mijn uitdagingen te begrijpen. Helaas dacht ik dit ook na het eerste gesprek met haar collega en die beoordeling viel uiteindelijk niet gunstig uit. Om nog ruim een maand te moeten wachten op de beoordeling, vind ik persoonlijk te lang. Gelukkig heb ik nu nog weinig last van en kan ik het geduld opbrengen. Ik was trouwens erg blij met je berichtje! Dat vind ik soms nog fijner dan bellen, want dan kan ik in alle rust op een later moment reageren.
En dan ik en mijn eetbuiten. Zo verdrietig word ik ervan. Ik weet dat ik hier absoluut niet de enige in ben. Het is gewoon zo raar paradox. Je denkt controle te hebben, maar dat heb je dus totaal niet. Vervolgens vind ik daar van alles van en worstel ik met een enorm negatief zelfbeeld. In de winterperiode zien mensen het minder, maar ik ben de afgelopen maanden gewoon bijna 10 kilo aangekomen. Vervolgens heb ik daar ook zelfkritiek op en probeer ik weer voor de zoveelste keer om de extra kilo’s eraf te krijgen. Toevallig las ik van de week een artikel van iemand die zich had aangemeld bij de ‘anonieme eters’. Het is compleet uit mijn comfortzone, maar dat ga ik dus ook een keer proberen. Ken je deze organisatie? Het is een soortgelijk concept als die van de anonieme alcoholisten. Ik hoop dat de connectie en steun van anderen gelijkgestemde me kunnen helpen het dwang eten te verminderen of misschien wel stoppen. Trouwens, geen oordeel over je vegetarische leefstijl, want ik doe daar ook aan mee.
Annemiek, ik vind jou echt een geweldig mens. Het is zo fijn dat wij met elkaar het over van alles kunnen hebben en indirect van elkaar leren. Jouw aanvulling op mijn quote van Brene Brown vind ik dus heel sterk. Open zijn is al dapper genoeg, daar zou geen extra dimensie aan moeten worden toegevoegd. Jouw aanvulling doet me denken aan een vriend die homo is. Hij vertelde mij dat hij boos was, omdat hij als homo bijna altijd moet benoemen dat hij homo is. Ik als hetero hoef dat nergens uit te liggen, omdat we ervan uitgaan dat hetero de norm is. Spannend onderwerp dit ook en ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Het is zo raar dat we een ongeschreven norm hebben en alles wat we willen bespreken wat afwijkt van die norm, bestempelen we als dapper en moedig. Zou dat niet gewoon normaal moeten zijn?
Volgens mij heb jij van jouw passie je werk weten te maken. Zolang het je energie opbrengt en je voelt dat je in je kracht staat, dan zit je volgens mij goed. Ik was langere tijd ook zoekende waar mijn grens ligt. Ik heb nogal de neiging tot perfectiestress en realiseerde me dat ik veel tijd investeer in het vermijden van mijn faalangsten. Hoe harder ik werk des te meer ik laat zien dat ik oké ben. Vandaag had ik een live sessie voor #ikbenOpen met Remko van der Drift. Hij is schrijver en faalkundige. Hij gaf me mee dat zelfkritiek niet direct verkeerd is, zolang je er maar niet mee fuseert. Merk de gedachten, angsten en kritiek op en bepaald daarna wat goed voor je is. Misschien heb jij ook iets aan deze tip? Ik kan me voorstellen dat je soms onzeker bent of dit goede gevoel wel blijvend is of gezond. Observeer het en laat het daarna los. Zoals jezelf al zo mooi schrijft ‘het leven kan gekke sprongen maken’. Verkramp niet door hier vooraf rekening mee te houden, want we weten het niet. Zolang jij gelukkig bent weet jij diep van binnen ook waarom je doet wat je doet. Soms is een beetje afleiding niet verkeerd, zolang het maar niet te lang wordt ingezet om emoties en gedachten te kunnen verdragen of vermijden.
Lieve Annemiek je bent een topper. Bedankt voor je lieve en open brief. Ga vooral genieten en weet dat ik super trots op je ben. Je inspireert mij ook om met een openblik te kijken naar waar ik gelukkig van word. Ik hoop snel weer van je te horen.
Liefs en een dikke knuffel,
Leonie