schaamte voor mijn littekens

 ‘ik denk dat je wel een voorstelling kan maken hoe slopend die gedachten waren’
 

Schamen voor mijn littekens, dat deed ik regelmatig. Angst voor de reacties en blikken van een ander. Daardoor kon ik mezelf niet accepteren. Ik kon mezelf niet accepteren omdat ik er voor mijn gevoel enorm verminkt en lelijk uitzag. Nu ik dit zo opschrijf, schrik ik daar bijna zelf van dat ik mezelf zo heb gevoeld, een extra naar gevoel bovenop het gevoel dat ik al had. 

Ik hoor vaker van mensen die kampen met de gevolgen van zelfbeschadiging. Het zelfbeeld dat naar beneden is gegaan. De blikken en vragen van een ander. Begrijp me niet verkeerd. Je ziet niet meerdere keren per dag iemand met littekens van waarschijnlijk zelfbeschadiging. Je kan er ook van schrikken omdat je dit niet met regelmaat ziet.

Voor degene die dit leest en met de schaamte struggelt. Ik zal je even vertellen wat mij heel erg hielp. Hoe naar het ook is dat je blikken krijgt van anderen. Verstop jezelf niet. Laat die blikken voor wat het is, hoe lastig ook. Verstop jezelf niet tussen de lange mouwen en lange broeken. Draag wanneer je wilt korte mouwen en/of een korte broek. Maak jezelf groot. Laat niet je schouders in elkaar zakken, sta rechtop. Blijf tegen jezelf herhalen dat  je lichaam goed is zoals ie is. Je bent GOED zoals je bent. Als je geen korte mouwen wilt dragen, doe je dat lekker niet. Doe waar je je goed bij voelt en voel je tot niets verplicht. 

In het begin toen ik weer korte mouwen ging dragen, vond ik dat vreselijk eng. En wisselde steeds van lange mouwen en korte mouwen. Of ik ging vesten dragen. En met mijn gedachten kon ik eerst ook geen kant op. Ik praatte mezelf de grond in. ¨Ik was lelijk.¨ ¨Ik heb mezelf gewoon verminkt.¨ ¨Ik sta voor gek, mensen gaan me uitmaken voor gek.¨ Ik denk dat je wel een voorstelling kan maken hoe slopend die gedachten waren. Ik begon briefjes voor mezelf te maken en plakte ze vervolgens op de kast. Ze hangen er nog steeds kan ik zeggen. Deze positieve kaartjes hebben mij echt geholpen. 

Het was eng om mezelf kwetsbaar op te stellen. Maar dit wilde ik wel heel erg graag met jullie delen! Hopelijk hebben jullie hier wat aan. Als je met mij hierover in gesprek wilt, en gedachten wilt delen, kun je me altijd een mailtje sturen naar sherlienne@ikebenopen.nu 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *