‘’ tot op heden is het balanceren op een koord en structuur behouden, maar nu ik weet dat ik chronisch ziek ben kan ik gerichter aan de slag.’
Ik ben Maartje en ben 34 jaar. Tot 33 jaar geleden was ik altijd al sinds mijn jeugd snel vatbaar voor de minste griepjes en heb ik de halve apotheek aan antibiotica gebruikt. Want immers ik kan mij niet herinneren en zo hoorde ik van mijn ouders destijds; het middel werkte niet om de infectie te bestrijden, maar om mijn lichaam zieker te maken. Reden? De bijwerkingen namen de overhand en ik kreeg bijwerkingen die niet in de bijsluiter vermeld stonden. Een raadsel voor de artsen en een eeuwige zoektocht om te kijken welke antibiotica dan wel aan sloeg.
Zo kabbelde het voort en na de zoveelste bijwerking, liet ik het op z’n beloop en besloot ik het uit te zieken zonder medicatie. Na een x aantal jaar bleek ik immuun voor de virale infecties aangezien mijn werk in de kinderopvang daar ook voor had gezorgd.
Op mijn 25ste kreeg ik mijn eerste mentale dieptepunt, mijn oma overleed met wie ik een innige band had en om niet te hoeven voelen ging ik onbewust veel doen wat averechts werkte en ik manisch werd en daarna de depressie volgde. Ik moest aan de anti depressiva en anti psychotica weer het hele circus met het bijwerkingen verhaal totdat er 1 AD was die aan sloeg. Enkel het sloeg zo goed aan dat ik niks meer voelde. Als iemand een grap maakte kon ik zelfs niet lachen. Toch was het op dat moment fijn om rust te hebben in mijn hoofd. En bij te komen. Na een dik half jaar ben ik toen met therapie gestart en kon ik de AD afbouwen tot een onderhouds dosering.
Toen ik 33 werd raakte mijn relatie uit en werd ik weer manisch psychotisch maar ook had ik andere klachten. Diverse medicatie werd uitgeprobeerd en ik werd opgenomen. Helaas kregen mijn therapeut en psychiater mijn stemming niet stabiel voordat er weer het e.e.a gebeurde en kreeg ik ook spontane luxaties in mijn gewrichten. Er werd besloten tot nader fysiek onderzoek en ik kreeg een DNA test. Daaruit kwam dat ik een zeldzame aangeboren chromosoom afwijking heb waardoor bovenstaande klachten en gedoe met medicatie te verklaren zijn.Â
Tot op heden is het balanceren op een koord en structuur behouden maar nu ik weet dat ik chronisch ziek ben, kan ik gerichter aan de slag met therapie en ben ik ook op andere fronten bezig om mijn leven zo goed mogelijk te managen en te veranderen waar het kan.
In de komende columns zal ik jullie meenemen in mijn proces en hoop ik dat ik jou, beste lezer een inkijkje kan geven in hoe ik met mijn (mentale) gezondheid deal.
