Vlaardingen, 22 december 2021
Ik vind het zo verdrietig om te lezen dat jij je nu zo voelt. Dan is het extra lastig dat we niet dichtbij elkaar wonen zodat ik even snel langs kan komen om een knuffel te geven. Als ik lees over de gesprekken met je psychiater dan kan ik me die tweestrijd zo goed voorstellen. Je mag zo trots zijn op wat je hebt opgebouwd met jouw omgeving. De openheid en steun die je ontvangt doordat je jouw gevoelens en denken met hen bespreekbaar kan maken. Tegelijkertijd is het soms nog steeds heel moeilijk om echt volledig open en eerlijk te zijn. Dan spreek ik misschien meer voor mezelf, maar ik weet uit onze gesprekken dat jij je soms ook eenzaam kan voelen als het gaat om je ervaring met psychische klachten. Daarom ben ik ook zo blij dat wij bouwen aan een bijzondere vriendschap waar we de wereld ontdekken en tegelijkertijd veel herkenning vinden in elkaars ervaringen. De boodschap die je psychiater je meegeeft is zo hoopvol en ik geloof ook echt dat je het kan, maar is er misschien niet diep van binnen toch een behoefte om ergens een plek te hebben waar je echt privé en veilig over alles kan praten?
Je bent echt een heel mooi mens en ik weet dat ik tegen je kan zeggen dat heel veel anderen met mij dat vinden, maar ik weet ook van mijn eigen sociale angst dat mijn innerlijke criticus op slechte dagen dwars door de woorden van anderen heen schreeuwt. Soms hoor ik de ander nog wel, maar voelen kan ik het niet meer. Weet dat jij voor mij altijd Annemiek bent. Voor mij is er geen verschil tussen de gelukkige Annemiek en de Annemiek die soms sombere dagen heeft. Ik vind dat ze dat zo mooi omschrijven in een reclame. Dan praten ze over het leven dat lijkt op de zee,: het gaat op en neer. Wat ze vergeten erbij te zeggen is dat hoe de stromen ook zijn of hoe hoog de golven ook zijn het blijft altijd de zee. Net zoals jij altijd Annemiek blijft.
Al ervaar ik nu zelf ook een sombere periode, ik ben echt ontzettend blij met je brief en openheid. Ik dacht altijd dat ik me nooit eenzaam voelde, omdat ik graag ook momenten alleen ben en daarnaast hele fijne vrienden en familie heb. Toch merk ik de laatste tijd dat eenzaamheid niet alleen daar overgaat. Het is een gevoel dat moeilijk te delen is, waar gevoelens zoals schaamte bij komen kijken en daardoor verlies je het contact en de verbinding met de ander. Door jouw brief voel ik me nu ook minder alleen.
Achteraf was ik ontzettend blij dat je er was toen het pakket van ruim 200 A4’tjes van het UWV op mijn deurmat belandde. Waar ik me eerst echt machteloos voelde ben ik erg blij met de rechtsbijstand die ik mezelf ooit cadeau heb gedaan. Dan hoef ik het niet meer alleen te doen zoals dat vroeger tijdens mijn jeugd wel zo was. Verder ben ik erg blij als al het vuurwerk weer is verdwenen. Mijn moeder viel vanwege haar ALS extra vaak wanneer ze harde geluiden en knallen hoorde. Helaas heb ik hierdoor PTSS-klachten overgehouden en durf ik vooral in de avond niet meer naar buiten door de flitsen die erbij komen. Gelukkig lukt het me met oordoppen en samen met Nick en Odie om toch nog een rondje te wandelen en daar ben ik super trots op! Ik kijk nu nog meer uit naar mijn klinische PTSS-behandeling, omdat ik dit niet langer meer wil.
Lieve Annemiek, ik hoop dat je, ondanks de feestdagen, vooral ervaart dat je niet alleen bent. Dat je de lichtjes die overal schijnen kan zien als een vorm van hoop dat ook jij die lichtpuntjes weer gaat vinden. Nu hangen ze symbolisch voor je buiten als uitnodiging dat je het niet altijd alleen hoeft te doen. Laat anderen je helpen want dat is helemaal oké. Ik denk aan je en ik kan niet wachten om jouw volgende brief weer te ontvangen.
Veel liefs en ik denk aan je
Leonie
