‘ Toen ik naar huis ging en de opname had afgerond, viel ik eigenlijk al snel in een zwart gat.’
In deze laatste column over mijn opnames ga ik het hebben over de overgang van kliniek weer naar huis en hoe ik die ervaren heb.
Ik heb door mijn twee opnames, twee verschillende ervaringen. Ik neem jullie graag mee.
Mijn eerste ervaring was toen ik zestien was. Ik ging nog naar school, tijdens dat schooljaar 2019/2020 ben ik voor de eerste keer opgenomen. Tijdens deze opname ging school natuurlijk ook gewoon verder voor mijn klasgenoten. Ik liep door de opname een achterstand op, omdat ik niet genoeg energie had om tijdens mijn opname nog bezig te zijn met school. Toen ik in januari naar huis ging en ik die opname afgerond had, viel ik eigenlijk al snel in een zwart gat. Ik merkte dat ik de overgang van hele intensieve therapie na weer één keer per week heel zwaar viel. Ook legde ik mijzelf een enorm druk op om de achterstand op school zo snel mogelijk weg te werken. Ik weet nog dat ik vrijdagavond thuis kwam en ik die maandag weer naar school ging, alsof ik niet weg geweest was. Dit was wel mijn eigen keuze hoor. Op school merkte ik al snel dat het mij veel energie koste. Ik legde de lat eigenlijk direct al te hoog en vond dat ik mijn achterstand zo snel mogelijk moest bijwerken. Maar op dat moment waren al mijn zes vakken teveel voor mij. Al vrij snel hebben mijn ouders, ik en school besloten om mijn examens in twee jaar te gaan doen. gespreid examens. Hierdoor hoefde ik maar op drie vakken te focussen. Het was nog steeds best pittig maar wel wat makkelijker. Ik heb dat school jaar af kunnen ronden en ben geslaagd voor de eerste drie vakken!                  Wat ik eerder ook al schreef, was dat ik ook weer heel erg moest schakelen met therapie. Ik was zo gewend om meerdere keren op één dag therapie te krijgen en nu had ik ineens weer 1x in de week therapie. Na een korte periode hebben we de frequentie naar twee keer in de week gebracht en later weer naar één keer per week.
Mijn tweede opname in 2021 duurde iets langer dan de eerste. Tijdens deze opname was van te voren al besproken dat ik het schooljaar waar ik in zat ging stoppen, omdat ik al veel stof en toetsen had gemist. Dit zou mijn laatste examenjaar zijn, ik heb mijn examens ook niet kunnen afronden maar ik kom er wel. Ik hoefde na deze opname niet meer bezig met school, wat voor mij echt rust gaf. Ook maakte het dat ik hierdoor meer tijd kon besteden aan therapie na de opname. Sommige weken had ik 3 á 4 keer in de week therapie. Hierdoor kon ik de stappen die ik tijdens de opname gezet had ook makkelijker doorpakken na mijn opname. Ik merkte dat op deze manier de overgang makkelijker was voor mij. En de ‘klap’ na de opname minder groot was. Tuurlijk, het was schakelen. Je gaat toch van een soort ritme waarin je word geleefd terug naar je eigen leven met alle verantwoordelijkheden die daar bij komen kijken.
Ik heb beide overgangen anders ervaren. De eerste overgang was echt zwaar, en viel ik thuis echt in een zwart gat. De tweede overgang was veel prettiger voor mij, omdat ik geen school meer had en de focus kon leggen op therapie.
Ook moet ik zeggen dat ik in de kliniek vaak een stuk positiever was. Ik zat zo in een flow van allemaal goede stappen dat de stapjes terug mij niet super veel deden. Toen ik thuis kwam was ik er toch een stuk minder intensief mee bezig waardoor ik uit die flow kwam en al snel weer alleen de stapjes terug zag, waardoor ik sneller negatiever werd. Toch ben ik trots en blij dat ik beide keren heen ben gegaan. Het heeft voor mij zeker goede dingen en nieuwe inzichten gebracht, waarmee ik samen met mijn behandelaren verder kan.
Ik hoop dat ik jullie goed mee heb kunnen nemen. Ik moet zeggen dat ik het best spannend vond/vind om deze ‘serie’ te schrijven. Bang voor de reacties maar ook, omdat het een kwetsbaar stuk is en ik niet zo goed ben in delen van kwetsbare dingen. Ik hoop echt dat ik een iets betere beeld heb kunnen geven, en de informatie waar je naar zocht. Mocht je meer willen weten of het eens willen hebben over jou ervaring, stuur dan een mailtje naar merel@ikbenopen.nu
Liefs, Merel
Zo knap Merel dat je jou veehaal met ons wil delen.
Ik verwacht dat het delen van jou ervaring erg veel voor jongeren kan betekenen.
Wat kun je trots op jezelf zijn. En net als je schrijft jij komt er wel.