‘Waarom mag je wel praten over de goede dingen en niet praten over de momenten waarop je je minder voelt?’
‘Jairzinho, heb jij überhaupt wel gevoel?’
Dit was de vraag die mijn eerste psycholoog me stelde na ons tweede sessie.
Ik was twee maanden daarvoor lichamelijk ingestort en al snel bleek dat mijn mentale gezondheid ook niet goed was. Dat werd me in ieder geval verteld.
Het was 2009 en ik was net 17. In de spreekkamer zat ik met een ‘big smile’ te vertellen dat ik geen trek meer had in het leven. Verder was er een grote muur om me heen waar ik me misschien niet eens zo bewust van was. Vanwege die muur stelde ze me de eerder genoemde vraag.
Natuurlijk had ik gevoel en ja, ik was een gebroken jongen. Zowel fysiek als mentaal. Alleen wilde ik niet toegeven dat ik mentaal ook gebroken was.
Ik kan me traumatische ervaringen herinneren die gebeurde toen ik nog geen 2 jaar was. Thuis was het lang niet altijd veilig, met verbaal en non-verbaal geweld. De scheiding van mijn ouders was zwaar op mijn 11e, maar hierna werd het thuis wel veiliger. In 2008 overleed mijn rots in de branding: Mijn oma. Vanaf dat moment kreeg ik veel gezondheidsproblemen en een jaar later ging het zo slecht dat ik niet meer naar school kon of kon werken.
We maken een sprong naar 2021. Werken en studeren gaat nog steeds niet, al doe ik sinds een aantal maanden een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk.
Ik heb de nodige diagnoses waaronder een conversiestoornis, die mijn lichamelijke klachten verklaren, PTSS en nog wat andere diagnoses.
Toch schrijf ik voor het eerst een column. Waarom? Deze jongeman heeft wel degelijk gevoel. Hij heeft geleerd om te praten. Te praten over zijn gevoel. Hij leerde zijn emoties te uiten in plaats van ze weg te moeten stoppen zoals hij op is gevoed. Hij leert patronen doorbreken die hem niet meer dienen.
Via mijn Instagram-account deel ik veel over mentale gezondheid. Vanuit mijn eigen ervaringen.
Juist omdat het zo belangrijk is om te praten wanneer je je niet lekker in je vel voelt. Waarom mag je wel praten over de goede dingen en niet praten over de momenten waarop je je minder voelt?
Ik groeide op in een cultuur waarin praten over gevoelens én vooral je mentale gezondheid taboe is. Tegenwoordig ga ik dwars tegen dit taboe in. Praten over je mentale gezondheid moet kunnen. Ook als man! Die ruimte mag jij ook innemen. Natuurlijk heeft mij dit jaren geduurd om dit te leren en vind ik het soms nog steeds heel lastig, maar het is het dubbel en dwars waard.
Praten helpt. Praten verbind. Via mijn Instagram-account heb ik veel mensen leren kennen die ook bezig zijn het taboe op het praten over je mentale gezondheid te doorbreken.
En juist in deze week wil ik extra benadrukken, dat praten over je mentale gezondheid helemaal prima is. Je hoeft het niet alleen te dragen. Die last gun ik je niet. Ik deed het voor ongeveer 20 jaar en het heeft me kapot gemaakt. Ik ben als een feniks die uit zijn eigen as herboren is. Leven op een manier die voor mij goed voelt. Ja, mijn klachten, zowel mentaal als fysiek, zijn er nog en daar werk ik dagelijks hard aan, maar ik ben zoveel gelukkiger dan voor ik ziek werd.
De positieve ervaringen die ik heb met het praten over mijn mentale gezondheid gun ik jou
ook. Het hoeft niet via sociale media. Doe het op een manier die goed voelt voor jou.
Jairzinho Nanulaitta