‘Jarenlang heb ik niemand durven vertellen over de gedachten die ik met mij meedroeg’
Op 10 September is het World Suicide Prevention day. Deze dag wordt er stilgestaan bij de mensen die zijn overleden aan zelfdoding, aan de naasten en betrokkenen en aan de mensen die kampen met suïcidale gedachten. Zelf ken ik helaas ook mensen die uit het leven zijn gestapt, maar ook ik worstel sinds ik mij kan herinneren met gedachten aan de dood.
Jarenlang heb ik niemand durven vertellen over de gedachten die ik met mij meedroeg. Ik voelde mij anders dan anderen en probeerde door te gaan met het ‘gewone leven’. Totdat dit niet meer ging. Ik raakte in een depressie en kreeg al snel te maken met heftige suïcidaliteit.
Ik voelde me slecht, ik wist niet waarom en ik wilde gewoon niet meer. Van denken aan de dood, het maken van een plan, tot de uitvoering hiervan is een enorme weg. Mijn eerste zelfmoordpoging was misschien onverwachts, maar ik had al jarenlang met bepaalde gevoelens en gedachten rondgelopen. Naast dat ik deze niet durfde te uiten, heb ik soms ook het gevoel gehad dat praten over de dood, het leven niet meer zien zitten, vaak niet iets is waar mensen op zitten te wachten. Het is ook zeker geen leuk of makkelijk onderwerp en iets wat je dagelijks bespreekt, maar voor mij maakte dit de stap om hier openheid over te geven wel lastiger. Een opmerking als; ‘a joh, doe normaal, je bent goed en mooi zoals je bent’, ‘je hebt nog een heel leven voor je’, of; ‘niet zo somber, kom we gaan er weer tegenaan’, kon maken dat ik al mijn gedachten en gevoelens juist meer voor mijzelf ging houden.
Ook wilde ik zelf niemand opzadelen met mijn gedachten en hierdoor anderen tot last zijn. Ik ben al snel streng voor mezelf en vond dan ook dat dit mijn probleem was en ik dit dan ook zelf moest oplossen. Deze overtuigingen maakte dat ik er zelf voor koos mijn mond dicht te houden.
Jaar in jaar uit heb ik geworsteld met een depressie, eetstoornis en heftige suïcidaliteit. Toch hebben therapieën en behandelingen er voor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta. Maar ook mijn eigen doorzettingsvermogen en het vertrouwen vanuit mijn omgeving hebben een bijdrage geleverd aan dat ik nu open kan zijn over wat er door mijn koppie gaat. Inmiddels weet ik wat er achter mijn sombere gevoelens en gedachten verscholen zat. Door hier een weg in te vinden en hiermee aan de slag te kunnen gaan ben ik gaan inzien dat het denken aan de dood voor mij veiligheid geeft.
Ik heb jarenlang nagedacht over zelfdoding. Nog steeds gaat dit door mijn hoofd, maar inmiddels kan ik dit stukje wel los zien, van wat ik zelf wil. Op dit moment zijn het nog automatische gedachten die opkomen, doordat ik altijd op een manier naar dingen heb gekeken. Door hier nu wel open over te zijn en dit te bespreken in therapie, probeer ik deze gedachten op te merken en mijn focus weer te verleggen. Ik weet nu dat ik mijn koers heb veranderd en de weg waar ik naartoe wil een hele andere is, dan wat mijn automatische suïcidale gedachten met zich mee brengen.
Ik wil dat je weet dat je je niet hoeft te schamen als je deze gedachten hebt, of hiermee worstelt. Een enorm grote groep mensen kampt met deze gevoelens. Weet dat je niet alleen bent, al kan dit soms wel zo voelen. Je mag en kan je uitspreken en kijk wat voor jou prettig voelt om te vertellen en niet. Weet dat je naaste omgeving je vaak alleen maar graag wilt helpen en begrijpen. Dit kan lastig zijn, op momenten dat er suïcidale gedachten bij komen kijken.
Ik herken het als je een naaste bent en gelijk iemand zou willen redden of tegenhouden. Maar vraag, praat en luister. Er al voor iemand zijn kan soms net die steun zijn die iemand nodig heeft.
Wat is jou ervaring met suïcidale gedachten, heb je zelf iemand verloren aan suïcide of ken je iemand die hier mee kampt en wil je ervaring delen? Stuur dan een mailtje naar fleur@ikbenopen.nu
Heb jij de behoefte om nu iemand te spreken?
Neem dan contact op met 113 113 | zelfmoordpreventie | ☎ 0800-0113