‘Horses are the windows to our soul, hoe je het went of keert paarden kunnen je echt naar je ziel brengen.’
Een paard is een vluchtdier, als er gevaar is zal het paard op de vlucht slaan. Maar als een kuddegenoot ziek is zal het paard zijn kuddelid beschermen. Paarden zien geen verschil tussen een mens of een paard. Dit maakt dat wij mensen ook onderdeel zijn van de kudde.
Paarden communiceren met lichaamstaal. Wij mensen kunnen met ze mee communiceren aan de hand van onze houding en lichaamstaal. Horses are the windows to our soul, hoe je het wend of keert paarden kunnen je echt naar je ziel brengen.
Ik heb een eigen pony, Zeus heet hij. Zeus is bijna 3 jaar bij mij. Ik heb respect voor hem, hij ook voor mij. Waar ik al snel achter kwam was dat Zeus mij enorm spiegelde, ben ik geïrriteerd dan is Zeus het ook en dan krijgen we een discussie. Ben ik heel erg enthousiast, dan moet ik vaak hele enthousiaste dribbel pasjes van Zeus uitzitten. Ben ik gewoon lekker relaxt, dan is Zeus dat ook. Zeus en ik hebben een band gevormd met veel vertrouwen en respect. Ik kan als ik aankom lopen voelen en zien hoe Zeus zich voelt. Zeus doet bij mij hetzelfde. Het laatste half jaar is best pittig geweest voor mij. Toch vond ik elke keer weer doorzettingsvermogen als ik bij Zeus was. Hij had dan zo’n sprankeling in zijn ogen waarin stond te lezen dat we samen nog zoveel dingen hebben te ontdekken, en dat ik ook nog een hoop kan leren en ontdekken over mijzelf.
Want wie ben ik nou eigenlijk?
Ik merk bij Zeus echt wie ik ben, iemand die kan genieten van een buitenrit, kan lachen om zijn ‘handige’ acties, door onze samenwerking hebben we zoveel vertrouwen dat ik bij hem echt mijn gevoelens kan uiten. Ik heb ontdekt dat angsten te overwinnen zijn. Dat iemand ben die van avontuur en uitdaging houdt, en dat ik bij hem al mijn controle die ik wil hebben kan wegzetten.
Ik wil een situatie delen met jullie die ik met Zeus meemaakte.
Ik was met Zeus op buitenrit. We gingen galopperen. Ik hoorde toen een sirene van een ambulance. Ik klapte dicht, kreeg paniek. Nadat ik mijzelf weer had herpakt besefte ik dat Zeus zelf besloten had om een overgang te maken naar stap en rustig bleef stappen. Ik heb hier niks van meegekregen en dus ook geen hulpen gegeven. Zeus heeft mijn op dat moment haarfijn aangevoeld en heeft daarin zelf een beslissing gemaakt om zijn kuddelid (ik) te beschermen.
Laatst koppelde iemand een situatie waarin ik mij bevond en ging daarmee met mij aan de slag door eerst mijn situatie te projecteren op Zeus en aan de hand van die oplossing, moest ik het weer op mijzelf projecteren. Ik ga jullie meenemen in die situatie: ik was te ver over mijn grens gegaan. Die persoon ging aan de hand van deze vraag verder met mij. ‘Wat zou je doen als Zeus ervandoor schiet? Mijn antwoord: ik zou dan rustig blijven en proberen contact te maken en vanuit daar hem langzaam terug nemen. Nou kan ik deze oplossing bij mijzelf toepassen. Want als ik over mijn grens ga, dan luister ik niet naar mij grens en dus vlieg ik in feite er ook vandoor. Ver weg van mijn grens. Wat ik zou kunnen doen is contact maken met mijzelf en vanuit daar ook de rem erop zetten. Ik vind dit een mooi voorbeeld van één soort spiegeling.
Je kan echt veel leren door de spiegeling van je paard. Er zijn ook veel verschillende spiegelingen. Er zijn therapeuten die doormiddel van een paard aan de slag gaan met de cliënt. Ik heb het zelf nooit gedaan, ik heb alleen dit contact met mijn pony ervaren en vanuit daar ben ik zelf met hem aan de slag gegaan om zo ook meer inzichten te krijgen in mijn leven en over mijn persoonlijkheid.
Nothing compares to the therapy a horse can give.
Wil je vragen of ervaringen delen?
Mail mij gerust!
Liefs, Merel
