‘in die dienst kwam er een nummer waardoor ik kippenvel kreeg en uit het niets mijn vriendin omhelsde.’
Mijn moeder heeft geen geloof en mijn vader is katholiek. Van mijn vader moesten mijn zusje en ik tot mijn 12e mee naar de kinderkerk. Nou is dat natuurlijk helemaal niet zo erg, een kleurplaat kleuren, verhalen horen uit de bijbel en christelijke kinderliedjes op de achtergrond. Vanaf dat mijn zusje 12 was mochten we kiezen: mee naar de echte katholieke kerk, of thuis blijven bij mijn moeder. Tja, mijn zusje en ik geloofde niet dus sliepen we liever uit op de zondagochtend.
Op latere leeftijd zo tussen 17 en 20 jaar keken we elk jaar naar The Passion op tv want dat was mooi, de popliedjes in zo een verhaal. En ook keken we naar de verschillende versies van de musical Jesus Christ Superstar die we ook mooi vonden. En van daaruit begon ik steeds meer vragen te stellen aan mijn vader en een vriendin over het christelijk geloof.
Op de middelbare school kreeg ik een vriendin wat later mijn echte hartsvriendin zou zijn voor 10 jaar. Daar logeerde ik regelmatig en zij en haar ouders gingen altijd naar de kerk. En ik mocht dan niet alleen achter blijven. Dus kreeg ik de keuze naar huis of mee naar de kerk. Ik ging toen altijd mee naar de kerk. En dat was toen een hele andere kerk dan dat ik kende. De liedjes waren veel meer rustige popachtige muziek, ze hadden een drumstel en zangeressen en zangers achter microfoons en een beamer die de tekst projecteerde op de muur. En iedereen nam altijd wat te eten mee om na de dienst samen op te eten.
Later zijn ze na een andere kerk gegaan maar de diensten leken op de andere kerk op het eten na.
In die tijd had ik best grote zorgen in mijn hoofd en best wel wat grote wensen. En mijn vriendin zij bidt dan tot God en hij zal je helpen. Dus toen ben ik maar hard op gaan bidden. En na een tijdje kwamen er oplossingen voor mijn grote zorgen en mijn wensen werden werkelijkheid. Dat was voor mij bewijs genoeg dat God mij had gehoord en mij heeft geholpen. Toen ben ik nog een keer mee geweest naar haar kerk en in die dienst kwam er een nummer waardoor ik kippenvel kreeg en uit het niets mijn vriendin omhelsde, begon te huilen en zei laat mij nooit meer gaan. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt zo overweldigend.
Later zijn we gaan praten met de oudste van de kerk, zeg maar de dienstleider over wat dopen inhoud en wat je dan moet doen. Ik was toen volledig overtuigd dat ik mij wou laten dopen en een nieuwe start wou maken in mijn leven. Na een half jaar kregen we te horen dat er genoeg mensen waren voor een doopdienst en dat ik over een paar maanden gedoopt zou worden. Ik moest een getuigenis schrijven en daar voor lezen en een nummer uit kiezen wat ze zouden zingen na mijn doop. Dat werd natuurlijk dat nummer waarbij ik kippenvel kreeg.
Van dat nummer krijg ik nog steeds warme gevoelens van binnen. En het past ook bij mij omdat het gaat over dat mijn leven een symfonie zou moeten zijn en ik mijn gevoelens uit in muziek en als hobby internet radio dj ben. Zo ben ik van ongelovige in de kinderkerk naar gelovige en gedoopt geworden. Ik hoop dat het jullie inspireert.
