Dissociatie

‘Dit keer probeer ik in gesprek te komen met mijn dissociatie, maar ik kreeg de voicemail.’

Dissociatie, ben je daar?

Dit keer probeer ik in gesprek te komen met mijn dissociatie, maar ik kreeg de voicemail.
‘Het is stil of juist heel druk.
Ik heb het koud, of juist warm.
Ik kan bewegen, of loop uren doelloos rondjes.
Ik vergeet wat ik zeg, of ik zeg helemaal niets.
Ik voel niks, of heb juist veel pijn.
Mijn spieren slap of juist gespannen.
Ik adem snel en veel, of mijn adem stopt.
Ben ik wel echt, niet meer te weten wie of waar ik ben.
Het is alleen, ik ben gevangen.
Het is fijn, maar vaak is dat het ook niet.
Toch heeft het mij vroeger geholpen, te overleven,
Hallo dit is de voicemail van; dissociatie.’

Dit stukje beschrijft hoe dissociatie kan voelen. wanneer je bekend bent met dissociatie zul je misschien iets van het bovenstaande herkennen, maar het kan ook voor een ieder heel anders voelen. Ook ik ervaar verschillende vormen van dissociatie.

Het bekende voorbeeld, om te laten zien dat ieder mens wel eens dissocieert is ‘de automatische piloot’. Heb je wel eens dat je in de auto of op de fiets zit, van A naar B rijdt en eigenlijk bij aankomst van bestemming geen idee hebt van de weg ernaar toe? Algemeen betekend dissociatie letterlijk ‘ontkoppeling’. Je neemt dingen anders waar. Net als je gedachten, emoties of herinneringen die je anders ervaart. Het kan zijn dat je bewust bent dat dit gebeurd, maar dit is niet altijd het geval.

‘Fleur kan je mij horen? Ben je nog hier? Voel je dat ik je aanraak? Weet je waar je bent?’ Dit zijn vragen die heel wat gesteld zijn aan mij de afgelopen jaren en nog steeds. Veel mensen om mij heen weten niet eens het bestaan van mijn dissociatie af. Ik kan prima in contact zijn, mijn dagelijkse taken uitvoeren, alleen ben ikzelf niet helemaal in het hier en nu. Ik zie mezelf vanaf een afstandje, als een soort derde persoon. Ik leef in een soort film of droom en alles voelt niet echt. Hier heb ik enorm veel last van gehad, ook terwijl ik niet beter wist.

Mijn omgeving begon het door te krijgen op het moment dat er geen contact meer met mij te krijgen was of als ik anders in contact werd. Ik kon uren voor mij uit staren, zonder te bewegen of een woord te zeggen. Later kon ik mij haast niks meer herinneren. Ook kon ik mezelf in wat gevaarlijkere situaties brengen. Het kon zijn dat ik mijn lichaam niet meer goed voelde, zo ook geen pijn. Ik kon een hete theemok, of een pan zo in mijn handen houden, zonder een kick te geven. Ook wanneer ik niet doorheb dat ik ergens loop over straat en mij niet bewust ben van mijn omgeving bijvoorbeeld. Ik kon uren over straat lopen in de regen en dit niet doorhebben. Het werd gevaarlijk op het moment van een drukke weg oversteken. Mijn reactievermogen was namelijk enorm vertraagd. Ik moest leren omgaan met mijn dissociatie en nog steeds, om het vooral veilig te houden voor mezelf en mijn omgeving.

Dit is nog maar een klein stukje over hoe dissociatie bij mij werkt, er valt namelijk zoveel meer over te vertellen, uit te leggen en vooral te leren.

Ook ik leer steeds weer nieuwe dingen bij.
Graag wil ik samen op onderzoek wat mij helpt en heeft geholpen. Wat jou misschien wel helpt of wat de mensen om ons heen wel of niet kunnen doen? Mocht je hierover wat kwijt willen, mail mij dan gerust. Dan kan ik dat misschien meenemen in mijn vervolg column. Wie weet, dat met  genoeg onderzoeksvragen mijn dissociatie de volgende keer wel opneemt. Help je mee?

2 reacties op “Dissociatie”

  1. Hallo Fleur,

    Duurde dat staren bij jou ook wel eens kort? Bijv een aantal minuten?
    En kon jij jezelf terughalen of moest een ander je eruit roepen?

    groetjes

    1. Beste S,
      Dank voor je vraag en dat je deze in openheid durft te stellen naar mij.

      Ik herken zeker ook momenten van kortdurende dissociatie, staarmomenten etc. Die enkele minuten duren. Soms lukt het mijzelf om weer te oriënteren, te voelen waar en wie ik ben, maar soms lukt(e) dit niet. Dan kon/kan iemand mij helpen door te benoemen waar ik ben en samen met mij te oriënteren. Ook heb ik voor mijzelf gekeken wat werkt eb niet om weer een beetje terug te komen. Fysieke prikkels, geur, geluiden wel of niet. Ga oo zoek naar wat voor jou werkt en geef vooral jezelf ook die ruimte. Maak andere deel van deze zoektocht en als je kan delen wat jou helpt en ook wat niet fijn is op zulke momenten, weten de mensen om je heen ook eerder wat te kunnen. doen.

      Liefs fleur

Laat een antwoord achter aan S Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *