‘ het gaat niet om wat ik heb,
het gaat om wie ik ben.’
Misschien heb je mij wel eens zien lopen door de stad, in de golven zien spelen op het strand als je het zelf al veel te fris vond om te zwemmen of hebben we samen in een vliegtuig gezeten naar een ver land. Psychische problematiek is vaak niet zichtbaar van de buitenkant en veel mensen zien mij dan ook als een leuke, jonge 28-jarige vrouw die vol in het leven staat.
Niets is minder waar.
Toen ik 9 was bezocht ik mijn eerste therapeut en sindsdien behoor ik tot de welbekende “draaideur patiënten”. De hele DSM is omgekeerd qua diagnoses: Chronische spanningshoofdpijn, depressie, dysthyme stoornis, OCD, Borderline, C-PTSS, DIS, conversie, eetstoornis NAO, anorexia, persoonlijkheidsstoornis NAO, hechtingsproblematiek, HSP en nog meer…
Maar in dit voorstel berichtje gaat het niet om wat ik heb, het gaat om wie ik ben. #ikbenOpen, maar ik ben absoluut niet mijn diagnose.
Ik ben avontuurlijk en een tikkeltje impulsief. Stiekem vind ik dit hele leuke karakter trekken omdat dit ervoor zorgt dat mijn leven nooit saai is! Vroeger vond ik het bijvoorbeeld leuk om eens in de zoveel tijd de trein te pakken naar een onbekende bestemming en daar te gaan wandelen. Of ging ik alleen op reis naar Vietnam, China of Oeganda. Toen ik geen toekomst perspectief meer had in Nederland ben ik zelfs voor een periode naar Oeganda geëmigreerd.
Daarnaast ben ik een doorzetter en vind ik het ontzettend leuk om anderen cadeautjes te geven of te verrassen.
Hoe verwen ik mezelf?
Dat is nog een oefenpuntje!
Ik hoop zo snel mogelijk een hondje in mijn huishouden te mogen verwelkomen en op te mogen leiden tot psychosociale hulphond. Daarnaast ga ik graag naar het strand, bos of park. Lig ik graag samen met vriendinnen op de bank en eten we toastjes met smeerseltjes. Of ga ik naar het theater.
In de komende gast columns wil ik jullie graag meenemen in mijn verhaal. In de wereld van de zogenaamde complexe problematiek. Bovenal hoop ik door jullie mee te nemen in mijn verhaal te laten zien dat je nooit uitbehandeld bent.
Dat er nooit een eindstation is.
Er is altijd hoop!
