Stap naar herstel

‘ Het is niet dat ik alleen vorig jaar voor herstel heb gekozen, ik kies het elke keer weer opnieuw’

Vandaag, precies een jaar geleden. Verdriet, loslaten, hoop, dankbaarheid en kracht zijn woorden die ik aan deze dag zou willen geven. Vorig jaar op 18 maart 2020 overleed mijn opa en mijn herstel begon. 


Ik krijg kippenvel en denk aan het gedichtje wat ik schreef na zijn uitvaart. :

Herstel is een breed begrip. Ieder persoon krijgt naast fysiek herstel te maken met het verwerken van emoties,  de omgang met de ander, maar vooral; met zichzelf.

De periode voor mijn opa overleed, kwam ik uit een heftige opnameperiode.  Ik was thuis, maar was er fysiek en mentaal nog slecht aan toe.  Ik was leeg, somber, zwak en wist niet meer hoe ik verder moest.
Met mijn opa ging het al een tijd niet goed, maar de laatste tijd ging hij snel achteruit. Alles in de aanloop naar zijn overlijden deed veel met mij. Ik werd overspoeld door tranen. Verdriet om opa en zoveel meer . Mijn emotie la werd opengetrokken en alles kwam voorbij wat er de afgelopen maanden plaats had gevonden. Mijn omgeving constateerde het volgende: ‘Of;  ik zou instorten, opgeven en het niet halen. Of;  ik zou mij gaan terugvechten.’

En nu staan we hier,  een jaar later en kan ik met kracht zeggen dat ik voor dat laatste heb gekozen. Kiezen voor herstel is niet makkelijk en ook ik had eerder nooit gedacht dat dit kon. Jarenlang zei iedereen tegen mij dat ik ertoe deed en dat ze mij niet konden missen.
Pas vorig jaar viel het kwartje en kon ik weer een knuffel als steun ervaren. Ik kon voelen dat ik steunend kon zijn voor de ander en inzien dat ik ook belangrijk was. Ik heb ervaren wat de dood van dichtbij deed en alles bij elkaar maakte dat ik er dit keer echt voor wilde gaan. Ik had weer hoop. Herstellen van mijn eetstoornis en kiezen voor het leven kon ik dus wel. Ik moest alleen niet willen, dat het allemaal in één keer weg zou zijn.

Er zijn nog dingen waarmee ik in therapie mee aan de slag moet en wil.

Ik vind het leven nog steeds niet altijd even leuk, maar ik ben hier en het is oké. Het willen leven en de nare momenten kunnen nu naast elkaar bestaan. Ik kan begrijpen dat als je het moeilijk hebt je dit niet 1, 2, 3 doet. Maar ook ik heb mijn lastige ochtenden, momenten of zware periodes. Het is niet dat ik alleen vorig jaar voor herstel heb gekozen, ik kies het elke keer weer opnieuw. Dit is een enorme strijd, waarbij je hulp mag vragen. Dit is onwijs lastig en iets wat ik tot heden leer steeds meer te doen. Het is vallen en weer opstaan. Kijk naar wat jij nodig hebt, om voor jezelf die keuze keer op keer te kunnen maken. Wat helpt jou, wat vind je fijn en wat niet? Wat vind jij vooral belangrijk? Dit is een hele mooie zoektocht die blijft doorgaan en kan veranderen, maar zolang je hiermee bezig bent, maak je wel steeds voor jezelf de keuze om door te willen gaan. Ik kijk nog even kort terug. Wat een jaar. Ik ben dankbaar. Dankbaar dat ik mezelf steeds meer vrijheid en vertrouwen ben gaan mogen geven. Vertrouwen in mijn zoektocht naar wat ik leer als ik weer val en opsta. Voor een ieder is het persoonlijk wat hij of zij tegenkomt in herstel, wat helpt en wat niet.
Ik deel graag mijn zoektocht met jullie.Want onder andere openheid heeft ervoor gezorgd dat ik hier nu nog ben.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *